my bestow

 مرا ببخش برای عشق صادقانه ‌ام . . .

                مرا ببخش برای حسّ بچه ‌گانه ‌ام . . .

                              مرا ببخش برای نگاه عاشقانه ‌ام  . . .

آری مشکل از من بود ،

                  کودکی از من ، سادگی از من ،

                                  باشد ، همه ی تقصيرها با من . . .

 اما ...

         تو نگاهم کردی . . .

                  در اوج سکوت ، تو صدايم کردی  . . .

                             در عمق عطش ، تو سيرابم کردی . . .

بگو آخر که چرا ، تو رهايم کردی ؟

                      بيمارم کردی . . .  خرابم کردی . . .

چه ابلهانه باختم  !!!

                    خودم را  . . .

                              عشقم را . . .

                                    و احساسم را . . .

چه شد آن حس قشنگ ؟

               چه شد آن مِهر لطيف ؟

                          چه شد آن شرم و حيا ؟

                                      چه شد آن قول و قرار؟

به چه حقی در من ، تو نهادی مِهرت ؟

 تو نگفتی بی تو . . .

          منِ بی دل، منِ عاشق ، منِ مست . . .

                       دل به ديدار که خوش گردانم ؟

                                   روی ز نگاه که گُل اندازم ؟

تو نگفتی   بی تو . . .

          من ، آن غنچه ‌ی پژمرده ز عشق . . .

                             به اميد که پرپر بشوم ؟

من ، آن اختر   تابنده ‌ی شب . . .

                به هوای که چشمک بزنم ؟

تو نه گفتی و نه ماندی . . .

                      تو فقط رفتی . . .

                             بی درنگ ، بی تامل ، بی مِهر . . .

آری تو فقط رفتی . . .

                             بی من . . . !

 باشد تو برو . . .

                    آری تو برو . . .

                                              با او  . . .

و من اين بار نيز با يک حسّ غريب ،

اين دعا پشت سرت می خوانم :

ای عشق بی پايان من ، ای هستی من . . .

 کاش هميشه ، همه حال ، خنده‌ات از ته دل باشد و

                                                    گريه ‌ات از شوق . . .

من که نابود شدم  . . .

                  تو مهمی ، تو . . .

                            تو و آن خنده ‌ی شيرين فریبايت . . .

آری ، تو برو،

                   با او ...

                       او که ز من خنده گرفت و به لب‌های تو نشاند...

آری  تو بخند ، .............حتی شده با او......